Przybycie do Annasza. Tak przebyto drogę do Kajfasza, który potem z teściem swoim Annaszem mieszkał w tym samym domu. Annasz dzięki przekupstwu otrzymał od namiestnika rzymskiego godność najwyższego kapłana w szóstym roku po Narodzeniu Chrystusa (Józef Flawiusz Ant. 1.20, c.9, n. 1. 2.). Wprawdzie musiał ustąpić miejsca niejakiemu Ismaelowi, ale dzięki pieniądzom wnet doprowadził do tego, że najwyższym kapłanem został syn jego Eleazar, a w rok po usunięciu tegoż przez Szymona, zięć jego Kajfasz.
Jeszcze czterej jego synowi otrzymali kolejno urząd najwyższego kapłana. Ostatni z nich był nim wtedy, gdy Annasz liczył już dziewięćdziesiąty rok życia. Dlatego nazywano Annasza najszczęśliwszym z ludzi. Ten nieprzerwany wpływ na obsadzanie urzędu najwyższego kapłana zawdzięczał on, oprócz bogactwa, swojej energii, jak również zwartej jedności wśród saduceuszów, do których należał.
Annasz, to doskonały obraz zatwardziałego grzesznika. Nie rezygnuje ze swej przewrotności nawet w podeszłym wieku, nawet nad krawędzią grobu.
(Śladami Męki Pana, Dalsze zdarzenia po pojmaniu, s. 80)
